Το παρομοίασα με φωλιά μαργαριταριού και όχι άστοχα νομίζω. Αυτό το καλοσχηματισμένο ολοστρόγγυλο μαργαριτάρι βρήκε μια αγκαλιά από επιχρυσωμένο μπρούντζο να φωλιάσει και δεν το κουνάει με τίποτα.
Εκτός του ότι αυτά τα δύο υλικά ταίριασαν απόλυτα, κατά το δικό μου γούστο και αισθητική, συνέβη και το εξής παράδοξο. Ενώ είχα πάρει κανονικά τα μέτρα για να φτιάξω το παραπάνω δαχτυλίδι, τελικά μου βγήκε λίγο μικρότερο απ΄ότι το υπολόγιζα.
Ούτε στο δείκτη αλλά ούτε και στον παράμεσο, για τον μέσο ούτε κουβέντα...........μονόδρομος λοιπόν για το αγαπημένο μου δαχτυλίδι. ΣΕΒΑΛΙΕ!!!!!!!
Η λέξη "σεβαλιέ" φάνταξε σα θαύμα στο μυαλό μου και εντελώς αυθόρμητα, φορέθηκε στο μικρό μου δάχτυλο. Και το αποτέλεσμα; Τέλειο, δε νομίζω ότι θα ταίριαζε πιο όμορφα στα άλλα μου δάχτυλα!!!
Να λοιπόν, που ένα δικό μου "λαθάκι" έφερε το καλύτερο αποτέλεσμα. Ένα δαχτυλίδι σεβαλιέ με ένα πολύ καλής ποιότητας μαργαριτάρι θα μοστράρει στο εξής στο μικρό μου δαχτυλάκι.
Αυτά τα λίγα για σήμερα φίλοι μου!!!
Μέχρι την επόμενη φορά
σας φιλώ και σας αγαπώ!!!